அணையை உடைப்போம், சீனனை கூனனாக்குவோம். சீனர்களுடன் ஒரு யுத்தம் செய்யவேண்டியது காலத்தின் தேவை. உலக அமைதிக்கு முக்கியம். ஆனால் அவர்கள் பொருளாதாரத்தில் உயர்ந்திருக்கிறார். அரசின் கட்டுப்பாட்டை மீறாத மக்களாக ஊமைகளாக இருக்கும் குடிமக்கள். மிகவும் இறுக்கமான முகத்துடனேயே எதோ ஒரு தவறான சிந்தனைகளையே எப்போதும் எண்ணிக்கொண்டே இருப்பதை பறை சாற்றும் முகத்தின் லட்சணம் அகத்தின் எண்ணத்தை பிரதிபலிக்கும் தலைமை. நாற்பது ஆண்டுகளாக சீனாவை கண்டு அஞ்சி நமது ராணுவப்பழத்தை அங்கு திருப்பாமல் வெறுமனே பாகிஸ்தானை மட்டுமே வைத்து கொண்டு நம்மை ஏமாற்றி வந்திருக்கிறார்கள் முந்தைய அரசாள்வோர். நேரு அமர்ந்தார் அதை பின்தொடர்ந்தவர்கள் அமைதியாக விட்டு விட்டார்கள். மஹேந்திர பல்லவர் சாளுக்கியர்களுடன் தோல்வி அடைந்தார், அவராலும் அதை பொறுக்க ம்டுய்யவில்லை. பல்லவ சாம்ராஜ்யத்தை விட பலமடங்கு பலம் பொருந்தியார்கள் தான் அவர்கள். நரசிம்ம பல்லவன் மாமல்லனை வளர்த்து வீர தீரமூட்டி, வாதாபியை தீக்கிரையாக்கி மாபெரும் வெற்றி பெற்று புகழை ஏற்று கொண்டு களங்கத்தை துடைத்தார். அப்படியல்லவா இருந்திருக்கவேண்டும் நேருவின் வாரிசுகள். வாரிசுகள் ஆண்டாளும் அவர்கள் தேசத்தை தீர்ப்பலியிலேயே விட்டு விட்டார்கள். இந்துத்துவா என்று பேசுவோர் தான் தேசத்தின் மீது அக்கறையும் மதிப்பும் பக்தியும் கொண்டு இழந்ததை மீட்கவும், பழியை போக்கவும் கீர்த்தியை பெறவும் கடந்த சில வருடங்களாக பெரு முயற்சி செய்கிறார்கள். மோடி அதற்கு சரியானவராகத்தான் இருக்கிறார். தாராளமாக அவரை பாராட்டியே தீரவேண்டும். அசுரபலம் மிக்கவர்களாக தோற்றமளிப்பவர்களின் குறை எங்கிருக்கிறது, நமது வலுவை எங்கனம் பெருக்குவது என்ராய்ந்து வேகமாக ராணுவபலம் பெருக்கினோம். அது இன்னமும் தேவை. சீனன் வடக்கே ஊடுருவதும் கொஞ்சமாக திரும்புவதுமாக தொடர்ந்து அபகரித்து கொண்டேதான் வருகிறான். அறுபதுக்கு முந்தைய நிலையை அவனை அடைய செய்யவேண்டும், ஆனால் அவனோ 2010 நிலையை கேட்கிறான். யுத்தத்தின் மூலம் தான் அவனை அலற செய்யமுடியும். அவனது எல்லையை நாம் வேறு பக்கத்தில் ஆக்கிரமிக்கவேண்டும். அதற்கு நமது பலத்தை மேலும் பெருக்கவேண்டும். இப்போது வெற்றி உறுதி என்றாலும், இழப்புக்கள் நமக்கும் இருக்கும். நமது இழப்பை குறைத்து வெற்றியை பெருக்கவேண்டுமென்பதற்காகத்தான் ஆயுத பலத்தை மேலும் மேலும் பெருக்கி கொண்டு வெற்றி நோக்கிய யுத்தத்தை துவக்கவேண்டிவரும். இன்னும் ஓரிரண்டு வருடங்கள் ஆகும் அதற்கு. அதுவரையில் நாமும் அவனை பலமுனைகளில் பல வகைகளில் பல வழிகளில் பலமிழக்க செய்யவும் தாக்குதல்களை செய்து கொண்டே வரவேண்டும். அதை தான் சீன ஆப்பிள் ஆரம்பித்து இறக்குமதியை தவிரித்து, உலக அரங்கில் அவனின் போலி முகத்திரையை கிழித்து, அவனின் அண்டை நாடுகளுடன் நட்புறவை பெருக்கி அவர்களுக்கு ஏவுகணைகளை கொடுத்து சீனனை கூனனாக்கி வைக்கும் தந்திரத்தை எடுத்திருக்கிறது நமது நடுவணரசு. தாக்கும் திறன் காக்கும் திறனில் நமது ராணுவம் தான் வலிமையாக இருக்கிறது சீனனை ஒப்பிடும்போது என்று பல்வேறு மேலை நாட்டு அமைப்புக்கள் தெரிவிக்கின்றன. நமது துல்லிய தாக்குதல்களால் அவனது பொருளாதாரத்தின் ஆணிவேரையே அசைத்து விடமுடியும் அனால் அவனால் நம்மை பெருமளவிற்கு நஷ்டம் செய்ய இயலாது. இயற்கையும் நமது சூழ்நிலையும் அப்படி. ஒரே ஒரு விஷயம். சீனாவின் ஆறு தனது நிலையை தொடர்ந்து மாற்றி கொண்டே இருக்கும், திசை மாறிபோவதே ஹோவாங்கோ வின் தன்மை. சீனாவின் நதிகள் பெருவெள்ளம் எடுத்து செல்லும் வேகமே அதற்கு காரணம். சீனன் நதியை ஆங்காங்கே பெருமளவில் தடுத்து வைத்திருக்கிறான். அவை ஒவ்வொன்றுமே பல அணுகுண்டுகளை சமம். இப்போதெல்லாம் பெருமழை பொலிந்து வெள்ளம் பெருக்கெடுக்கிறது அவன் நாட்டில். அணைகள் உடைந்தால் வெள்ளக்காடாய் தேசம் சின்னாபின்னமாகி விடும். நமது ஏவுகணைகளை வைத்து அந்த அணைகளை தாக்கி அளித்து விடவேண்டும். மற்றத்தை அந்த நதி பிரவாளம் முடித்து விடும். மலரின் மகளுக்கு தெரிந்தது நமது ராணுவத்திற்கு தெரியாதா என்ன?

நல்ல முடிவு