ஒரு சட்டம் இயற்றப்பட்டால் அது வரப்போகும் எல்லா யுகங்களுக்கும் பொருந்தும் என்று எக்காலத்திலும் சொல்ல முடியாது. அன்று சட்டம் எழுதியவர்கள் குறுக்குவழியில் சட்டத்தை மீறுபவர்களை பற்றி மிகவும் ஆழமாக யோசித்திருந்திருப்பார்களானால் இன்று இத்தனை குழப்பம் வந்திருக்காது. விதிவிலக்குகள் பற்றி மிகவும் விரிவாக சட்டத்தில் விவரித்து எழுதி இருந்தால் விதிமீறல்கள் இருக்காது. எனவே தற்கால மாற்றங்களை அடிப்படையாக கொண்டு இருக்கும் சட்டங்களில் இப்படி விதி மீறல்களை யோசிக்காத வண்ணம் வெட்டு ஒன்று துண்டு ரெண்டு பளிச் என்று எல்லோருக்கும் தெரியும் வண்ணம் புரியும் வண்ணம் சட்ட பிரிவுகளை மாற்றி அமைத்து எழுத வேண்டும். கீழ் கோர்ட் அல்லது சிறப்பு கோர்ட் மூலம் குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு தண்டனை அடைந்திருப்பவர் , அப்பீல் சென்று இருந்தாலும் சட்டத்தின் பார்வையில் அவர் குற்றவாளியே. நிலுவையில் பலகாலம் நீதிமன்றத்தில் வழக்கு இருப்பதால் அவர்மீது பரிவு கொள்வது என்பது குற்றத்தின் தன்மையை மாற்றிவிடும். பலவழக்குகள் நாட்டில் இதே வெகுகாலம் நிலுவையில் உள்ளன. அவை அனைத்தும் இந்த வழககை முன் உதாரணம் காட்டி தண்டனையை நீர்த்து போக செய்யும். உச்ச நீதிமன்றம் காலதாமதத்தை கண்டிக்கிறோம் என்ற பெயரில் அவசரப்பட்டு தீர்ப்பை வழங்கி விட்டது என்றுதான் சொல்ல தோன்றுகிறது. நாடாளுமன்ற மக்கள் பிரதிநிதிகள்தான் இதற்கு முடிவு காண வேண்டும்.

அவர் மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றம் உண்மை என்றால் கொண்டாட வேண்டியதுமில்லை , எதிரிக்கு வேண்டியதுமில்லை . கோர்ட்டு தண்டனை கொடுத்தது . பல வருடங்களுக்கு பின்பு தெரிந்தே விடுவித்தது . அது தவறு என்று நினைத்தால் இவர்கள் மேல்முறையீடு செய்யலாம் . போய் குற்றம் சுமத்தப்பட்டது என்று நினைத்தால் அவர்கள் மேல்முறையீடு கோர்ட்டுகளில் செய்திருக்கவேண்டும் . இப்போது விடுவித்தது கருணை அடைப்படையில் மட்டுமே . மொத்தத்தில் யாருக்கும் அரசியல் சட்டம், கோர்ட்டுகளின் மீது நம்பிக்கையில்லை என்றுதான் அர்த்தம் .

உங்களுக்கெல்லாம் வெட்கம் மானம் சூடு சொரணை இருந்தால் குயூட்டனியை விட்டு வெளியில் வந்து தனியாக மக்களை சந்தியுங்கள்