இட ஒதுக்கீட்டின் பயன் பொருளாதார முன்னேற்றமே....பொருளாதார முன்னேற்றம் வந்தால் சமுக முன்னேற்றம் வரும் என்பது தான் இடஒதுக்கீட்டின் புரிதல். அப்படி அது உண்மை இல்லை என்று கருதினால் பின் எதற்கு இடஒதுக்கீடு. பொருளாதார முன்னேற்றம் வந்த பின்பும் மீதும் சலுகை வேண்டும் என்று எதிர்பாப்பது தவறு. இது மற்றவரின் உரிமையை பறிக்கும் செயல். இடஒதுக்கீடு வேண்டும்,,, அனால் அது பொருளாதரத்தில் பின்தங்கியவர்களுக்கு மட்டுமே கொடுக்க பட வேண்டும். முற்பட்ட சமுகத்தின் முன்னோர்கள் செய்த தவறுக்கு இன்று அதே சமுகத்தில் ஏழ்மையில் உள்ள ஒரு மனிதனை தண்டிப்பது எந்த வகையிலும் நியாயமில்லை.

ஜாதி அடிப்படையிலான இட ஒதுக்கீடு ஒரு கால வரைமுறைக்கு உட்பட்டதே என அதை தொடங்கும்போதே அறிவித்துள்ளனர் ஆகையால் தற்சமயம் இட ஒதுக்கீடு அளிக்கப்படும் ஜாதிகளின் நிலை என்ன என ஆராய்ந்து அதை தொடரலாமா அல்லது வேண்டாமா என புள்ளிவிவரங்கள் அடிப்படையில் ஆக்கப்புர்வமாக அணைத்து கட்சி தலைவர்களும் கலந்து பேசி முடிவு செய்ய வேண்டும் சில சீர்திருத்தங்களை வேண்டுமானால் செய்யலாம் உதாரணத்திற்கு ஒரு குடும்பம் ஒரு அல்லது இரண்டு தலைமுறையில் கல்வி அல்லது வேலை வாய்ப்பில் இட ஒதுக்கீடு பெற்று விட்டால் இரண்டாவது அல்லது முன்றாவது தலைமுறைக்கு இட ஒதுக்கீடு கிடையாது என்றும் முற்பட்ட சமுகம் என கூறப்படுவோரில் பொருளாதாரத்தில் பின் தங்கியொருக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு இட ஒதுக்கீட்டில் இடம் தர வேண்டும் போன்றவை ஆராயப்படவேண்டும். முன்னேறுவது என்று ஒருவன் தனிப்பட்ட முறையில் முடிவெடுத்துவிட்டால் ( வெள்ளத்தனைய மலர் நீட்டம் மாந்தர் தம் உள்ளத்தனைய உயர்வு) அவருக்கு உதவிகள் ஊக்கங்கள் தானாக கிடைத்துக்கொண்டே இருக்கும். பிமாராவிர்க்கு ஒரு அம்பேத்கர் கிடைத்தது போல் அப்துலுக்கு ஒரு சிவசுப்பிரமணியன் கிடைத்தது போல. இன்றிருக்கும் நிலைமைக்கு காரணம் வெறும் 30,000 ஆங்கிலேயர்கள் 30,00,00,000 இருந்த நம்மை பிரித்தாளும் தந்திரத்தால் நம்மிடையே பகையை மூட்டி ஆண்டது தான். அதனால் தான் அப்போது வாழ்ந்த பாரதி "ஜாதிகள் இல்லையடி பாப்பா குலம் தாழ்த்தி உயர்த்தி சொல்லல் பாவம்" என்றான். அறிவும் ஆற்றலும் நிறைந்த நம் முன்னோர்கள் நம்மை குணம், செய்யும் தொழில் மற்றும் பிறப்பு (குண தஹ கர்ம தஹ ஜன்ம தஹ) கொண்டு சமுகத்திற்கு நான்கு விதமாக பங்களிப்பவராக பெயரிட்டார்கள். தர்ம அதர்மங்களை பற்றி படித்து உணர்ச்சி வசப்படாமல் விருப்பு வெறுப்பில்லாமல் சமுகத்திற்கு எது நல்லதோ அதை ஆசிரியராகி மாணவர்களுக்கும் மந்திரியாகி மன்னர்களுக்கும் அறிவுரை கூறுபவர்களை அந்தணர்கள் என்று அழைத்தனர். திட்டங்கள் மட்டும் போதாது அதை தொய்வில்லாமல் விரைவில் செயல்படுத்தும் பன்முக அறிவும் எதிர்வரும் தடைகளை தகர்க்கும் புஜபலமும் கொண்டவர்களை சத்ரியர்கள் என்று அழைத்து அவர்களுக்கு நாட்டை ஆளும் மக்களை காக்கும் நல்ல திட்டங்களை செயல்படுத்தும் பொறுப்பையும் கொடுத்தார்கள். திட்டம் உண்டு செயல் படுத்தும் திறன் உண்டு ஆனால் அதற்க்கு பணமும், உணவும் தேவை அல்லவா? ஆகவே பொருளாதாரத்தை உயர்த்த, உழவும் தொழிலும், வியாபாரமும் செய்யும் அதற்க்கான படிப்பும் நுணுக்கங்கள் தெரிந்தவர்கள் வேண்டுமல்லவா. அந்த நிபுணர்களை வைச்யர்கள் என்று அழைத்தனர். எந்த சமூகத்திலும் குடும்பத்திலும் risk அல்லது பொறுப்பு எடுக்காத சிலபேர் இருக்கத்தான் செய்வார்கள். எளிமையான (சூத்திரர் என்றால் எளிமையானவர் என்று பொருள்) அவர்களை சமுகம் விட்டு விட முடியாதே. அவர்கள் மனதில் எளிமையாக இருந்தாலும் உடல் உறுதி மிக்கவர்களாக இருந்ததால் அவர்களை அந்தணர்களும் சத்ரியர்களும் வைஸ்யர்களும் அவர்களின் திட்டங்களை செயல்படுத்தும் மனித சக்திகளாக (manpower ) ஆக படிக்கவைத்து பயன்படுத்தி அதற்க்கு உரிய சம்பளத்தை கொடுத்துவிடுவார்கள். மொத்தத்தில் சமுகத்தில் பணம் பண்ணுவது வைஷ்யன் மட்டும் தான் அவர்கள் அந்தணர்களுக்கு தானமாகவும் (donation ) சத்ரியர்களுக்கு வரியாகவும் (Tax ) சூத்திரர்களுக்கு சம்பளமாகவும் (salary ) பிரித்துக்கொடுத்தனர். நமது பாரத சமுகம் பொருளை அடிப்படையாக கொள்ளாமல் நிறைவை அடிப்படையாக கொண்ட சமுகமாக ஆனந்தமாக விளங்கியது. தற்சமயம் கூட நமது சமுகத்தில் ஒரு ஆசிரியரும் ஒரு கவுன்சிலரும் ஒரு வியாபாரியும் ஒரு தொழிலாளியும் எந்த பேதமும் இல்லாமல் வாழ்வதை காணலாம். அந்த காலத்திலும் அந்தணர் சத்ரியர் வைஸ்யர் சூத்திரர் ஒற்றுமையாக வாழ்ந்தார்கள். அதை அவர்கள் கண்டிப்பாக கடை பிடிக்கவேண்டும் என்றே முப்புரி நூலை (3 பாகங்கள் கொண்ட பூணூல் மற்ற 3 வருணங்களுக்கும் உதவியாக வாழ்வேன் என்ற உறுதியளிக்கும்) அனைவரும் அணிந்தனர். ஒவ்வொரு ஊரிலும் ஊர் கூடி தேர் இழுத்தனர் (தேரின் நான்கு சக்கரம் போல நான்கு வருணத்தாரும் இணைந்து செயல்பட்டதால் ஊரும் தேரும் இனிமையாக இயங்கி வந்தது). முன்னர் நம்மை ஆள வந்த அரேபியர்கள் நமது கோயில்களை அழித்தனர். பின்னர் ஆள வந்த ஆங்கிலேயர்கள் நமது சமுக கட்டமைப்பை அழித்தனர். இதைதான் பாரதி "கஞ்சிக்கு வழியும் இல்லார் இதன் காரணம் இது என்ற அறிவும் இல்லார்" நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே இந்த நிலை கேட்ட மனிதரை நினைத்துவிட்டால் என்று அன்றைய நிலையையும், "எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து குலாவி இருந்தது இந்நாடே, அவர் சிந்தையில் ஆயிரம் எண்ணங்கள் தோன்றி நிறைந்ததும் இந்நாடே" என பண்டைய பாரதத்தின் நிலையையும் பாடிச்சென்றுள்ளார். ஆங்கிலேயர்கள் யாரையெல்லாம் BC என்று சொன்னார்களோ, அவர்கள் நம் நாட்டை சிறப்பாக ஆண்டவர்கள் அல்லது தொழிலும் வியாபாரமும் செய்து திரைகடலோடி திரவியம் கொண்டு வந்து சமுதாயத்தை போரிலும் வெளிநாட்டு சுழ்ச்சிகளிலும் தன் உயிரையும் தியாகம் செய்து வாழ்வித்தவர்கள். இந்த உலகம் மிகப்பெரியது இங்கே ஒருவர் உயர்வதால் மற்றவர் தாழ்ந்து போவார் என பயம் கொள்ளத்தேவையில்லை. அனைவரும் சேர்ந்தே உயர அனைத்து வாய்ப்புகளும் இங்கே அனைவருக்கும் உள்ளன. நாம் ஒன்று பட்டால் உண்டு வாழ்வு. முத்துராமலிங்க தேவரும், சிதம்பரம் பிள்ளையும், காமராஜ நாடாரும், சுப்பிரமணிய பாரதியும், அன்னல் அம்பேத்கரும் நம் அனைவருக்கும் சேர்ந்தே உழைத்தனர். அவர்களுக்கு திராவிட இயக்கங்கள் போல அந்தணருக்கும் மற்றவருக்கும் பேதம் கற்பித்து வோட்டு வாங்கவோ கம்யூனிஸ்ட் இயக்கங்கள் போல சுத்திரருக்கும் மற்றவர்களுக்கும் பேதம் கற்பித்து வோட்டு வாங்கவோ வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஆக இட ஒதுக்கீடு தேவையா இல்லையா என்பது அனைத்தையும் நேர்மறையாக சிந்தித்து செயல்படுபவர்களின் விஷயம். லோக்பால் போல அனைத்து சமுக அமைப்பு ஏற்படுத்தி இதை முடிவு செய்யலாம். அது வரை இப்போது உள்ள ஏற்பாடே தொடரலாம்.

அப்படி என்றால், ஜென்ம ஜென்மத்திற்கும், ஜாதிகள் இருந்தே தீரும். ஏனெனில், அடுத்தடுத்த தலைமுறை என்பது சுமார் 20 வருடங்களுக்கு ஒருமுறை தொடர்ந்து உருவாகிக்கொண்டே இருக்கும். இவர்களின் முன்னாள் தலைமுறையினர், இட ஒதுக்கீட்டின் மூலம் பொருளாதாரத்தில் நன்கு முன்னேறி இருந்தாலும், அடுத்த தலைமுறையை முன்னேற்றுவதாக கூறி, தொடர்ந்து இட ஒதுக்கீடு இருந்து கொண்டே இருக்கும். இது வாழை அடி வாழையாக, ஜென்ம ஜென்மத்திற்கும் தொடரும். தொடர்ந்து 100 தலைமுறை பொருளாதரத்தில் மிக மிக முன்னேறினாலும், இட ஒதுக்கீட்டை நிறுத்தமாட்டார்கள். ஏனெனில், அடுத்தடுத்த தலைமுறை தொடர்ந்து உள்ளதே எனவே, ஜாதி முறையில் இட ஒதுக்கேடு என்பது (ஜாதி சான்றிதழில் இருக்கும்வரை) ஜென்மதிருக்கும் ஒழிக்கவே முடியாது. ஆனால், எதிர்மறையாக, முற்பட்ட வகுப்பினரில், பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய ஏழைகளின் அடுத்தடுத்த தலைமுறை, இட ஒதுக்கீடின்றி தொடர்ந்து பின் நோக்கி சென்று கொண்டே இருக்கும். ஆனால், இந்த முன்னேறிய வகுப்பினர் மட்டும் எப்படி கடந்த 3 தலைமுறையாக நலிவை நோக்கி சென்றும், தங்களுக்கு இட ஒதுக்கீடு கேட்க்காமல் உள்ளனர் ??? அங்குதான் சூட்ஷமமே உள்ளது. இந்த பிரிவினருக்கு மிக நன்றாக தெரியும், இட ஒதுக்கீடு மட்டுமே வாழ்க்கையின் தீர்வு அல்ல என்று. தொடர்ந்து கற்றல், தொடர்ந்து தகுதியை / திறமையை / தன்னம்பிக்கையை வளர்த்துகொள்ளுதல், காலத்திற்கேற்றாற்போல் உலகளாவிய போட்டி திறனை வளர்த்துக்கொள்ளுதல், ஆகியன. இது இவர்களுக்கு, சிறு வயது முதலே கற்று தரப்படுகிறது. பள்ளியில் செர்க்கும்பொழுதெ, மனதில் விதைக்கப்படுகிறது. இந்த பெற்றோர்கள், தாங்கள் பட்டினிகிடந்தாலும், நலிந்தாலும், அவர்களது அடுத்த தலைமுறையினரின் கல்வி, திறமை, போட்டி மனப்பான்மை, தன்னம்பிக்கை போன்றவற்றை தொடர்ந்து ஊக்குவித்து, வளர்த்து விடுகின்றனர். இதனால் இந்த சமூகம் வேறு வழியின்றி, வாழ்வு அல்லது சாவு என்ற சூழலில் இருந்ததாலும், வாழ்க்கையை ஒரு சவாலாக ஏற்று வாழ்கின்றனர். இவர்களின் இந்த தியாகம், அடுத்தடுத்த தலைமுறைக்கு தொடர்ந்து கொடுக்கப்படுகிறது. இதுவே நிதர்சனம் மற்றும் உண்மை. மேலும், தனியார் நிறுவனங்களில் எப்போதும் திறமைக்கும், போட்டிக்கும் மதிப்பு உண்டு. எனவே, இவர்கள் தனியார் துறையை நோக்கியே குறி வைக்கின்றனர். அரசு வேலைகளில், குறிப்பிட்ட இட ஒதுக்கீடு சமூகத்தினர் கிடைக்கவில்லை எனில், தொடர்ந்து கால காலதிருக்கும், அந்த இடம் காலியாகவே உள்ளது. எனவே, இந்த இடத்தில் வெற்றிடம் ஏற்பட்டு, வேலைகள் தேங்கி, அரசு இயந்திரம் தடைபடுகிறது. ஆகமொத்தம், இடஒதுக்கீடு என்பது, புலிவால் பிடித்த கதை தான். ஒரு தடவை பிடித்தால், பின்னர் விடவே முடியாது. இதில் ஜாக்பாட் அடிப்பவர்கள், அரசியல்வாதிகள்தான். இடஒதுக்கீடு மூலம் ஜென்ம ஜென்மத்திற்கும் இவர்கள்தான் நன்கு வோட்டு குளிர்காய்வர். வாழ்க ஜனநாயகம்.