பேராசிரியர் சாலமன் பாப்பையா: நான், பேராசிரியர், பட்டிமன்றப் பேச்சாளர் என்பதை எல்லாம் விட்டு விடுங்க... வாழ்க்கையில் நல்லது, கெட்டதை நிறைய பார்த்த மூத்தவனாக சொல்றேன் கேளுங்க...

உங்களுக்கு என்ன வயதாக இருந்தாலும் சரி... மனதிற்குள் ஆசைகளை போட்டு அங்கலாய்க்காமல், அது வேணும், இது வேணும் என்று எதிர்பார்க்காமல், அய்யோ... எதுவும் கிடைக்கலையே என்றும் ஏங்காமல், இருப்பது போதும் என, சந்தோஷமாக வாழுங்கள்.

நாளைக்கு நடக்கப் போவதை நினைத்து, நிகழ் காலத்தை வாழாமல் விட்டவர்கள் பலர். அறுபது வயதிற்கு மேல், வீடு, கார், வங்கியில் காசு எல்லாம் இருக்கலாம். ஆனா, 30, 40, 50 வயதில் வாழ வேண்டிய வாழ்க்கை கரைஞ்சொழுகிப் போயிருக்கும். அதனால், 30 வயதில் அசுர உழைப்பு, 40 வயதில் பயணங்கள் என்று, அந்தந்த வயதிற்கான சந்தோஷங்களை வாழ்ந்து முடித்து, 60ல் காலடி எடுத்து வையுங்க.

ஒரு பூ பிஞ்சாகி, காயாகி, கனியும் போது இனிக்க வேண்டும். அப்படிப் பார்த்தா, முதுமை தான் இனிப்பு.எங்க வீட்டில், நான் ஒன்பதாவது பிள்ளை. நான் பிறக்கும் போதே, என் அப்பாவுக்கு, ௫௦ வயது நெருங்கியிருக்கலாம். நான் சிறு பிள்ளையாக இருந்த போதே, நரைச்ச முடியோட இருந்த எங்கப்பாவை பார்க்கும் போது, தாத்தா மாதிரி இருக்காரே என்று தோன்றும். அம்மா கூட என்னை அடிச்சிருக்காங்க; அப்பா தொட்டதில்ல. யாரிடமும் தேவையில்லாத பேச்சு பேசாமல், குளிக்கிறது, சாப்பிடுறதுன்னு எல்லாத்துலயும் ஒரு ஒழுங்கை கடைப்பிடித்து, கடைசி காலம் வரை படிச்சுக்கிட்டிருந்த எங்கப்பாவை மாதிரி தான், நானும் வாழப் பழகிக் கொண்டேன்.

இப்படி பெற்றோரா இருக்கும் போது, பிள்ளைகளுக்கு நல்லதை விதைச்சுட்டா, தாத்தா, பாட்டியாகும் போது, அந்த விதை நல்லா வளர்ந்திருப்பதை பார்த்துட்டு நிம்மதியா இருக்கலாம்.நான் வாழ்க்கையில் கடைப்பிடித்த இன்னொரு முக்கிய விஷயம், நம்மை காரணமே இல்லாம யாராவது பகைக்கிறாங்களா, அதையே நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கக் கூடாது; சிரிச்சுக்கிட்டே கடந்து போயிடணும்.

நம்மை பகைக்கிறதுல அவங்களுக்கு ஏதோ ஒரு சந்தோஷம் இருக்கலாம். பதிலுக்கு நாமும் அவர்களை பகைக்கிறதால, நமக்கு கிடைக்குறது மன உளைச்சலாகவே இருக்கும். முதுமையில் பழைய பஞ்சாயத்து, பகையை எல்லாம் மனசுல இருந்து கழுவி விட்டுட்டு, சாந்தியை மட்டும் தான் தேடணும்.

சாந்திக்கு எத்தனையோ வழி. சாமி கிட்டயும் போகலாம்; சர்ச், கோவில் என்று, நான் எல்லா சாமியையும் கும்பிடுவேன். நாலு பேரு கூடி கும்பிடுகிற கோவில் எதுவாக இருந்தாலும், அது எனக்கும் சாமி தான். நான் நல்ல வாழ்க்கை வாழ்ந்திருக்கிறேன்.

கரும்புக்கான கடன் வரம்பு அதிகரிப்பு ஆறுதல் தருகிறது!

தஞ்சாவூர் மாவட்டம், தோழகிரிப்படியை சேர்ந்த கரும்பு விவசாயி கோவிந்தராஜ்:
'கிசான் கார்டு' வைத்திருக்கும் விவசாயிகளுக்கு, நெல் உள்ளிட்ட எந்தப் பயிராக இருந்தாலும், அதிகபட்சமாக, 1.60 லட்சம் ரூபாய் வரை வங்கிகளில் கடன் கொடுக்க வேண்டும் என்பது, மத்திய அரசின் விதிமுறை.

இது, கூட்டுறவு வங்கிகள் மற்றும் தேசியமயமாக்கப்பட்ட வங்கிகள் அனைத்துக்கும் பொருந்தும். ஆனால், நெல்லுக்கு அதிகபட்சம், 1 லட்சம் ரூபாய் வரை தான் கொடுக்கப் படுகிறது.கரும்புக்கான கடன் என்பது, சர்க்கரை ஆலையும், விவசாயியும் ஒப்பந்தம் செய்து கடன் வாங்குவதாலும், கரும்பு அறுவடை செய்ததும் அதற்குரிய பணம் வங்கிக் கணக்கில் வரவு வைக்கப்படுவதாலும், ஒரு விவசாயிக்கு அதிகபட்சம், 3 லட்சம் ரூபாய் வரை வங்கிகள் கடன் கொடுக்க வேண்டும் என்று, மத்திய அரசு அறிவுறுத்தி உள்ளது.

இதை பெரும்பாலான வங்கிகள் கடைப்பிடிப்பதே இல்லை. 1.60 லட்சம் ரூபாய்க்கு மேல் கடன் வேண்டும் எனில், சொத்துப் பத்திரத்தை பிணையமாக கேட்கின்றனர். ஒரு சில கூட்டுறவு வங்கிகள், விவசாயிகளின் நலன் கருதி, அவர்களது குடும்ப உறுப்பினர்கள் பெயர்களில், கடன் தொகையை பகிர்ந்து வழங்குகின்றன. தேசிய மயமாக்கப்பட்ட வங்கிகளிலும் இதே நிலை தான். கரும்பு சாகுபடி செய்யும் விவசாயிகளுக்கு அதிகபட்சம், 1.60 லட்சம் ரூபாய் தான் கடன் வழங்கப்படும் என்பது விவசாயிகளை வஞ்சிக்க கூடியதாக இருந்தது.

காரணம், கரும்பு உற்பத்தி செய்ய ஏக்கருக்கு, 75 ஆயிரம் முதல், 90 ஆயிரம் ரூபாய் வரை செலவாகிறது. ஆனால், அரசு கணக்குப்படி, மூன்று ஆண்டுகளாக, 50 ஆயிரம் ரூபாய் தான் உற்பத்தி செலவாக நிர்ணயிக்கப்பட்டு உள்ளது. இந்தக் கணக்குப்படி பார்த்தாலும், 10 ஏக்கர் கரும்பு சாகுபடி செய்யும் விவசாயிக்கு, 5 லட்சம் ரூபாய் கடன் தேவைப்படும். ஆனால், 1.60 லட்சம் ரூபாய் மட்டுமே கடன் வழங்கப்பட்டு வந்தது.

இந்த நிலையில், தற்போதைய தமிழக அரசு, கூட்டுறவு வங்கிகளில் கரும்பு கடனுக்கான உச்சவரம்பை 3 லட்சமாக உயர்த்தியிருப்பது கரும்பு விவசாயிகளுக்கு, பெரிதும் ஆறுதல் அளிப்பதாகும். அதேசமயம், இந்த அறிவிப்பை கூட்டுறவு வங்கிகள் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். அதை, தமிழக அரசு முறையாக கண்காணிக்க வேண்டும்.