ஆடு, மாடு மேய்க்காமசட்டம் படிச்சேன்!

ஒடுக்குமுறைகளுக்கு உள்ளாகி மிகவும் இருள் அடைந்து கிடக்கிற இருளர் சமூகத்திலிருந்து வந்திருக்கும், முதல் வழக்கறிஞரான, கோவை மாவட்டம், கோபனாரியை அடுத்துள்ள தோளம்பாளையத்தைச் சேர்ந்த காளியம்மாள்: எங்கள் ஊரில், 90 குடும்பங்கள் இருக்கு.ஆடு, மாடு மேய்க்கிறது, செங்கல் சூளையில கல்லறுக்கப் போறது... அதுவும் கிடைக்கலேன்னா வருஷத்துக்கு, 3,000 - 4,000 ரூபாய் முன் பணம் வாங்கிட்டு, பண்ணையில பணியும் பார்த்து, கடனை கழிக்கிறது தான் எங்கள் மக்களோட தொழில்.
எங்களுக்கு சொந்தமா ஏழு ஆடுகள் இருந்துச்சு. அம்மா காலையில் ஆடுகளை ஓட்டிக்கிட்டு காட்டுக்குள்ள போனா, ராத்திரி தான் திரும்பி வரும்.
ஒருநாள் திடீர்னு வேலை பார்த்த இடத்தில், அப்பா மயங்கி விழுந்துட்டார்; கையும், காலும் விளங்காம போச்சு. அம்மா, அப்பாவுக்கு வைத்தியத்தையும் பார்த்துக்கிட்டு, என்னையும் வளர்த்தாங்க.வழக்கமா எங்க பிள்ளைகள் அப்பா, அம்மாவோட சூளைக்கு போவாங்க; இல்லைன்னா ஆடு ஓட்டிக்கிட்டு போவாங்க. ஆனா, எனக்கு மட்டும் தான் ஸ்கூலுக்கு போகணும்னு தோணுச்சு. 10ம் வகுப்பு முடிச்சதும், 'இதோட போதும்... அப்பா, அம்மா கஷ்டப்படுறாங்க; வேலைக்கு போய் அவங்க கஷ்டத்தை குறை'ன்னு உறவுக்காரங்க
சொன்னாங்க.ஒருநாள், வீட்ல உட்கார்ந்து அழுதுக்கிட்டிருந்தேன். ஜெயலட்சுமின்னு ஒரு நர்ஸ், 'புள்ள படிக்கிறேன்னு அழுது... எல்லாரும் தடுக்கிறீங்களே'ன்னு சொல்லி, என்னை தனியா அழைச்சிட்டு போய், 'நான் ஸ்கூலில் சேர்த்து விடுறேன்; படிக்கிறியா'ன்னு
கேட்டாங்க. அவங்க காலில் விழுந்தேன். பீலியூர் ஸ்கூலில், 'என் பொண்ணு'ன்னு சொல்லி, சேர்த்து படிக்க வச்சாங்க; ஒருவழியா பிளஸ் 2 பாஸ் பண்ணிட்டேன். எனக்கு, சிறு வயதிலேயே வழக்கறிஞர் ஆகணும்ன்னு தான் கனவு. அதனால, நர்ஸ் அக்காவே பி.ஏ.., எக்கனாமிக்ஸ் சேர்த்து விட்டாங்க. டிகிரி முடிச்சதும், கவுன்சிலிங்கில், மதுரை சட்டக் கல்லுாரியில் இடம் கிடைத்தது; தங்குவதற்கும், சாப்பிடவுமே சிரமமா இருந்தது.
ஒரு கட்டத்தில், 'இதெல்லாம் நம்ம தகுதிக்கு மேல் போல'ன்னு படிப்பை விட்டுட்டு வீட்டுக்கு வந்துட்டேன். அப்பாவை மருத்துவமனைக்கு கூட்டிக்கிட்டுப் போயி, வைத்தியம் பார்த்தேன்; ஓரளவுக்கு நடக்க ஆரம்பித்தார். அதன்பின், விட்டுப் போன சட்டப்படிப்பை நிறைவு செய்து, 'பார் கவுன்சில்'ல பதிவு செய்தேன். இன்னைக்கு உங்க முன்னாடி நிற்க, பலர் எனக்கு ஏணியா இருந்திருக்காங்க.
இப்போதைக்கு, தமிழ்நாடு ஊரக புத்தாக்க திட்டத்தில் வேலை செய்றேன். சீக்கிரமே ஒரு சீனியர் லாயரிடம் ஜூனியரா சேரணும். பெண்கள் வன்கொடுமை சார்ந்தும், பழங்குடியினர் மேல் போடப்படுற பொய் வழக்குகள் சார்ந்தும் வேலை செய்யணும்!

ஆட்சியாளர்கள் தயாராக இல்லை!

முன்னாள் தலைமை தேர்தல் ஆணையர் என்.கோபால்சாமி: தேர்தலில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்கள், தங்கள் மீதான கிரிமினல் வழக்குகள் பற்றிய விபரங்களை, பிரமாண பத்திரமாக தாக்கல் செய்ய வேண்டுமென்று, 20 ஆண்டுகளுக்கு முன் உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது.

ஆரம்பத்தில் தேர்ந்தெடுக்கப்படும், எம்.பி., - எம்.எல்.ஏ.,க் களில், 15 - 20 சதவீதம் என்ற அளவில், கிரிமினல் வழக்குகளை கொண்டவர்கள் இருந்தனர்; இன்றைக்கு அது, 43 சதவீதமாக அதிகரித்து இருக்கிறது.

அரசியல் காரணங்களுக்காக பதியப்பட்ட வழக்குகள் நீங்கலாக பார்த்தால், கொலை, கொள்ளை, வழிப்பறி, பாலியல் வன்கொடுமை ஆகிய குற்றங்களில் ஈடுபட்டது தொடர்பான வழக்குகளே, 21 சதவீதம் இருக்கின்றன.

இப்படி, கிரிமினல் வரலாறு கொண்டவர்களை தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்கு தடை விதிக்க வேண்டும் என்பது, உண்மையில் ஜனநாயகத்தை நேசிப்பவர்களின் கோரிக்கையாக இருக்கிறது; ஆனால், அதற்கு எந்த ஆட்சியாளர்களும் தயாராக இல்லை.

மக்கள் சிவில் உரிமை கழகப் பொதுச் செயலரான வக்கீல் வி.சுரேஷ்: ஊழல், தங்களின் அடிப்படை உரிமை என்று நினைப்பதை போல, கிரிமினல் செயல்களில் ஈடுபடுவதும் தங்களின் உரிமை என, மக்கள் பிரதிநிதிகள் கருதுகிற நிலை ஏற்பட்டிருக்கிறது.

அவர்கள், தங்களுடைய செல்வாக்கை பயன்படுத்தி, நீதிமன்றத்தில் வழக்கு விசாரணையை தாமதப்படுத்துகின்றனர்; அதை நீதிமன்றமும் அனுமதிக்கிறது என்பது தான் வேதனைக்குரியது.

'ஆறு மாதங்களில் வழக்கை முடிக்கப் போகிறோம். அதற்குள் சாட்சியங்களை அளிக்க வேண்டும்' என, நீதிமன்றம் 'கறார்' காட்டினால், குறித்த காலத்திற்குள் இந்த வழக்குகளை முடித்து விட முடியும்.