Dinamalar

பால் வியாபாரி பட்டு குஞ்சலம் என்னைப் பார்க்க வந்தார். இவருக்கு கடன் பாக்கி இல்லையே என்று எண்ணிய படியே, மாடெல்லாம் நலம்தானே என்று கேட்டேன்.. ஒங்க கருத்தை மவன் மாணிக்கம் சொன்னான். நீங்க நம்ம மாடுங்க பிளாஸ்டிக்கு தின்னுதுன்னு சோந்தது தப்புங்க. ஏம்மாடு சொவத்திலே ஒட்டின போஸ்டரை தானுங்க நக்கி புடிச்சு இளுத்து தின்ன அலையுது. அதிலே நல்ல அரிசி கோதுமை பசை ருசியா இருக்கும்போல. கட்சி பேதம் கெடையாதுங்க. அதான் எலை திங்கறதில்லை பிளாஷ்டிக்குதான் திங்குதுன்னா, அவமானத்தில் நாளைக்கு பால் தராட்டி என்ன செய்ய முடியும்? என் மனைவிசீ மைப் பசு கூட தமிழ் போஸ்டரை தேடி திங்குதா என்று தோளில் இடித்துக்கொண்டே சென்றாள் . திராவிட பசுக்கள் என்னை மன்னிக்குமாக..

பிரச்சினை என்னான்னா, பிளாஷ்டிக் எலையை தின்னு பளகின பசுங்க, இந்த நெசவாளை எலையை பிளாஷ்டிக்கு திங்க மாட்டேங்குதே. முன்னலா வூட்டு பின்னாடி எருக்கிடங்குன்னு குளியிலே வீசுவாங்கக. அது மக்கி 3 வருசம் களிச்சு இயற்கை எருன்னு வயல்லே போடுவோம். இப்ப அந்த எடத்திலே ஒரு வீடு கட்டி வாடகை வருகுதே அது சரி, எளம் எலையிலே சோத்தோட,வெத்திலை மாதிரி துன்னும்படி ஏற்பாடு பண்ணுங்க. அப்போ எலையொடு தின்னும் மனுசங்களும் ஆடாயிருவானுகளே அமேரிக்கா போன நம்ம தமிளங்க இந்த ஆராய்ச்சி செய்யுராங்களாவிவசாயி முத்துசாமி, மருதை பக்கம்.

அது தான் கற்றுக் கொண்டே இருக்கிறோமே இங்கேயும் சுத்தமாக இருக்கலாம். எல்லாம் அனாவசியமான மற்றும் என்ன வந்து விடப்படுகிறது என்ற மனநிலை.