கோவை மாவட்டம், குறிச்சி கிராமம், வி.எஸ்.செங்கோட்டையா உயர்நிலைப் பள்ளியில், 1974ல், 9ம் வகுப்பு படித்த போது, தினமும், 7ம் வகுப்பு மாணவன் ரவியுடன் பள்ளிக்கு சென்று வருவேன்.

குடும்பத்தில் மிகவும் வறுமை நிலவியது; மதிய உணவு சாப்பிட காசு கிடைக்காது. நண்பனுக்கு, 10 காசு கொடுப்பர். அதை செலவு செய்ய மாட்டான்; சேர்த்து வைத்துக்கொள்வான். மாதத்துக்கு ஒருமுறை அரை நாள் பள்ளிக்கு மட்டம் போட்டு, ஏதாவது சினிமாவுக்கு அழைத்து செல்வான்.

ஒருமுறை எங்களை, திரையரங்கில் பார்த்து விட்டார் ஒரு ஆசிரியர். அங்கு எதுவுமே காட்டிக்கொள்ளவில்லை.

மறுநாள் பள்ளி சென்றபோது, வகுப்பு ஆசிரியர் ஜெகநாதன் ஓய்வறைக்கு வரச் சொன்னார்.

சென்ற என்னிடம், 'நேத்து சினிமாவுக்கு போனியா...' என கேட்டார். பயத்தில், 'ஆமாம் ஐயா...' என்றேன்.

சற்று சினத்துடன், 'எல்லா மாதமும் இது தான் வேலை போலிருக்கு...' என கடிந்தவர் பின் கனிவுடன், 'தம்பி... சினிமா என்பது பொழுதுபோக்கு. அதில் கவனம் செலுத்தினால், படிப்பு கெடும். கவனமாக இரு...' என்று அறிவுரைத்தார்.

அன்றுடன், கல்லுாரி படிப்பு முடியும் வரை, சினிமாவை மறந்து, படிப்பில் கவனம் செலுத்தினேன். நன்றாக படித்து தபால் துறையில் சேர்ந்தேன்.

எங்கள் பள்ளியில் பழைய மாணவர் சங்கம நிகழ்ச்சி, சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்தது. எனக்கு அறிவுரை கூறிய ஆசிரியரும் கலந்து கொண்டார். அவரிடம், 'ஐயா... சினிமா பைத்தியம் சுரேஷ்...' என, பழைய சம்பவத்தை நினைவுபடுத்தி ஆசி பெற்றபோது, கண்கலங்கி அழுது விட்டேன்.

தற்போது என் வயது, 60; அந்த ஆசிரியரின் அறிவுரை இன்றும் பலன் தருகிறது.

- கி.சுரேஷ், கோவை.

தொடர்புக்கு: 99948 41448