முன்கதை: மன அழுத்தத்தால் பாதிக்கப்பட்ட இளம்பெண் ஸ்ருதியை, மனநல மருத்துவரிடம் ஆலோசனைக்கு அழைத்து சென்றாள் அம்மா. இனி -

''ஆனா, அது மட்டும் பிடிக்கிறதோ...''

சாதாரணமாக கேட்டார் மருத்துவர் அருணா.

''எது...'' என்றாள் ஸ்ருதி.

''ஒழுங்கா வகுப்புக்கு போகாதது, படிப்பை பாதியில் நிறுத்துறது; இதெல்லாம்...'' மருத்துவர் அருணா கூற, அதிர்ந்து போய் அம்மாவை பார்த்தாள் ஸ்ருதி.

''இத எல்லாமா சொன்னீங்க...'' கோபத்துடன் அம்மாவை முறைத்தாள்.

''ஒழுங்கா வகுப்புக்கு போகல; அதனால, தேர்வு எழுத முடியலன்னு, முன் பதிவு கேட்கும் போதே, விசாரிச்சிட்டேன் ஸ்ருதி.

''முன் பதிவு நேரம் கொடுக்குறதுக்கு முன்னாடியே, அடிப்படையான விஷயங்களை தெரிஞ்சுக்கிறது மருத்துவருக்கு வழக்கம் தான்...''

அந்த கூற்றில் நியாயம் இருப்பதாக பட்டிருக்க வேண்டும்; அமைதியாக இருந்தாள்.

கை கடிகாரத்தை பார்த்தாள் சுகந்தி.

மணி 6:05 ஆகியிருந்தது.

''மன்னிக்கவும் மேடம்... ஒரு போன் செய்துட்டு வந்துடுறேன்...'' என்றபடி, அவசரமாய், அலைபேசியை எடுத்து, அழைப்பு விடுத்தாள்.

காதில் வைத்து சிறிது நேர காத்திருப்புக்குப் பின், ''சூர்யா... என்ன செய்துட்டு இருக்க, போனை எடுக்க ஏன் இவ்வளவு நேரம்...'' என்றாள்.

பதிலை கேட்ட பின், ''உன்னை, 6:00 மணிக்கு லைட் போட சொன்னனே, போட்டியா... போட்டிருக்க மாட்டியே... போடலனா உடனே போடு; போனை நோண்டிக்கிட்டு இருக்காம படி. நாங்க சீக்கிரம் வந்திடுவோம்...''

மொபைல் உரையாடலை முடித்து, ஒரு அசட்டு சிரிப்புடன் திரும்பினாள்.

''யார் அது சூர்யா...'' என்றார் அருணா.

''என் பையன்; 6:00 மணிக்கு வழக்கமாய் வீட்டில் லைட் போடுவோம்; அவனை போட சொல்லிட்டு வந்தேன்...'' என்று புன்னகைத்தாள்.

தொடர்ந்து பேச ஆரம்பித்தார் அருணா.

''காபி... டீ... என்ன குடிக்கிறீங்க...''

''வேண்டாம் மேடம்; வரும்போது தான் காபி சாப்பிட்டோம்...''

''ஸ்ருதிக்கு என்ன பிடிக்கும்... காபியா, டீயா...''

''இரண்டுமே குடிப்பேன்; ஆனா, எனக்கு டீ, அதிலும் இஞ்சி டீ ரொம்ப பிடிக்கும்...''

''நாங்க மால்ல காபி குடிச்சோம்...''

''அங்கே, இஞ்சி டீ கிடைக்கிறதா...''

''அங்க கும்பகோணம் டிகிரி காபி நல்லா இருக்கும்; அதனால வாங்கி கொடுத்தேன்...'' என்றாள் சுகந்தி.

''உங்க மகள் விருப்பத்தை கேக்கறது இல்லையா...''

மகளின் விருப்பத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை என்பதையே அருணாவின் கேள்வி உணர்த்தியது.

ஒரு சின்ன இடைவெளிக்கு பின், ''ஒரு அம்மாவா எப்போதும் சிறந்தத அவளுக்கு கொடுக்கணுங்கிற எண்ணம் தான் மேடம்...'' என்றாள் சுகந்தி.

பதில் சொல்லாமல் சிரித்தார் அருணா.

''சரி... விஷயத்துக்கு வருவோம்; எதிரே இருக்கும் பிரச்னைகளை ஸ்ருதி முதல்ல உணரணும்; அதே சமயம், அதை எதிர் கொள்ளணும்ங்கிற எண்ணம் வரணும்; அதுக்கான மன தைரியம் வேணும். இதை விட முக்கியமா பிரச்னைகளை எல்லாம் எதிர்கொண்டு வெளியில் வர அம்மாவான நீங்களும் உதவியா இருக்கணும்...'' என்றார் அருணா.

''பழையபடி நல்லா படிக்கிற பெண்ணா வந்தால் போதும்; எதிர்காலம் நல்லா இருக்கணும்; அதற்காகத்தானே இவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறேன்...'' என்றாள் சுகந்தி.

ஸ்ருதியிடம் திரும்பினார் அருணா.

''நான் சொன்னதை புரிஞ்சிட்டிருப்பேன்னு நம்புறேன்; நீயும், உன் அம்மாவும் இன்னும், ஐந்து முறையாவது வர வேண்டியிருக்கும்; இரண்டு பேரும் சேர்ந்து சில சமயம்... தனித்தனியா சில சமயம்; உனக்கு விருப்பம் தானே...''

அம்மாவை ஒரு முறை பார்த்து, மெல்ல தலையசைத்து, ''ம்...'' என ஒற்றை எழுத்தை கூறினாள் ஸ்ருதி.

''நல்லது... மனிதப் பிறவிங்கிறது, அற்புதமான விஷயம்; நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட வாழ்க்கை ஒரு வரம். அதை சந்தோஷமா வாழ்ந்து முடிக்கணும்...

''ஸ்ருதிங்கிறது ஸ்ருதி மட்டுமில்ல; ஸ்ருதி ஒரு மையப்புள்ளி; உன்னச் சுற்றி, பல வட்டங்கள் இருக்கும்; பெற்றோர், தம்பின்னு குடும்பம்; அதை தாண்டி, அத்தை, மாமா, சித்தி, சித்தப்பான்னு உறவு வட்டம்...

''அதையும் தாண்டி, தோழன், தோழின்னு ஒரு நட்பு வட்டம். அதுக்குப் பின், உன் கல்லுாரி முதல்வர், பேராசிரியர்கள், லெக்சரர், சக மாணவர்கள்னு ஒரு கல்வி வட்டம்... அதையும் தாண்டி, இந்த சமுதாயம்ங்கிறது மிகப் பெரிய வட்டம்... இந்த வட்டங்கள் எல்லாம் சேர்ந்த மொத்தமும்தான் நீ...''

சற்று நிறுத்தி, மீண்டும் தொடர்ந்தார் மருத்துவர் அருணா.

- தொடரும்...

ரவி