முன்கதை: மன அழுத்தத்தால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த ஸ்ருதியை, மனநல மருத்துவரிடம் அழைத்து சென்றார் தாய் சுகந்தி. இனி -



''மருத்துவர் கிட்ட எல்லாமே சொல்லு...'' என்றாள் சுகந்தி.

''தெரியும் எனக்கு... நீ தேவை இல்லாம பேசாம இருந்தா போதும்...'' என்றாள் ஸ்ருதி.

நேரம் நகர்ந்தது.

கடந்த அத்தியாயத்தில் அறிமுகப்படுத்தாமல் விட்ட, ப்ரியா அத்தையை இப்போது அறிமுகப்படுத்தி விடலாமா...

ஸ்ருதியின் அப்பாவுக்கு தங்கை ப்ரியா; சுகந்தியை விட வயதில் இளையவள்; அரசு துறை ஒன்றில், அலுவலர். நல்ல உயரம், அதற்கேற்ற பருமன், எப்போதும் சிரித்த முகம், எதையும் நேர்மறையாக பார்ப்பார்.

ப்ரியாவுக்கும் ஒரு மகன் மற்றும் மகள்; பள்ளியில் படிக்கின்றனர்.

ஸ்ருதிக்கு அத்தை என்றாலும், ப்ரியா அவளிடம் தோழி போலவே பழகி வந்தாள். ஸ்ருதிக்கும், அத்தையை ரொம்பவே பிடிக்கும்.

'பார்க்கிறதுக்கு மாமி மாதிரி இருந்தாலும், மனசுக்குள்ள நீங்க ஒரு பேபி...' என்று கிண்டல் செய்வாள்.

அவளுக்கு ஆசான், ஆலோசகர் எல்லாமே ப்ரியா தான்; ஸ்ருதி மீது அதிக பாசத்துடன் இருந்தாள் ப்ரியா. இப்போதைக்கு இந்த அறிமுகம் போதும்.

மருத்துவரின் அறைக் கதவு திறக்க, ஒரு இளம்பெண் வெளியேறினார்.

வரவேற்பு பெண்ணை அழைத்தார் மருத்துவர்.

''இதோ வர்றேன் மேடம்...'' என்றபடி உள்ளே சென்றாள். பின் வெளியே வந்து, ''நீங்க மருத்துவரை பார்க்கலாம்...'' என்றபடி கதவை திறந்தாள்.

மருத்துவர் அருணா, 40 வயது போன்ற தோற்றம் காட்டினார். வயது 50க்கு மேல் இருக்கும். சினேக புன்னகையுடன் எதிர்கொண்டார்; அமரச் சொல்லி, அறிமுக பேச்சுகளை முடித்த பின், ''சொல்லுமா... என்ன பிரச்னை உனக்கு...'' என்றார்.

அம்மாவை பார்த்தாள் ஸ்ருதி; தயங்குவதாக கருதி, ஆரம்பித்தாள் சுகந்தி.

''நல்லா படிக்கிற பொண்ணு; இப்போ சரியா படிக்கிறது இல்ல; நிறைய கவன சிதறல் இருக்கு; எதிலுமே, ஒரு பிடிப்பு இல்லாமல் இருக்கிறா...''

எந்த உணர்வையும் காட்டாமல், ''ம்...'' என்றார் அருணா.

அப்படியே ஸ்ருதியை பார்த்து, கேள்வி எதுவும் கேட்காமல், பார்வையிலே கொக்கி போட்டார்.

பதில் சொல்லாமல் இருந்தாள் ஸ்ருதி; மீண்டும் திரும்பி சுகந்தியை பார்த்தார் மருத்துவர்.

''இப்படித்தான் மேடம், எதிலும் பிடிப்பு இல்லை; ஏதாவது கேட்டா பதில் சொல்றதில்லை; ஈடுபாடு இல்லாமல் இருக்கிறாள்...'' என்றாள் சுகந்தி.

''அம்மா சொல்றதெல்லாம் பிரச்னையா...''

'ஆம்' என்பது போல் தலை அசைத்தாள் ஸ்ருதி.

''நீ எதுவும் சொல்ல விரும்பலயா...'' என்று கேட்டார் அருணா.

''நான் சொல்ல என்ன இருக்கு... அதான் அம்மா சொல்லிட்டாங்களே; என்னை ரொம்பவே நல்லா புரிஞ்சு வச்சிருக்காங்க...'' என்றாள் ஸ்ருதி. அவள் குரலில் நக்கல் இருந்தது.

''பேசுவதை பாருங்க மேடம்...''

''நா எங்க பேசினேன்... நீங்க தான் இதுவரை பேசிக்கிட்டிருந்தீங்க...''

அமைதியாக பார்த்து கொண்டிருந்த அருணா தொடர்ந்து, ''நீ படிக்கிற தானே...'' என்றார்.

''ம்...''

''என்ன படிக்கிற...''

''பி.டெக்., ஈ.சி.ஈ., படிக்கிறேன்...''

''எத்தனையாவது ஆண்டு...''

''முதலாம் ஆண்டு...''

''எங்கே...''

''பெங்களூரில்...''

பயிலும் தனியார் கல்லுாரியின் பெயரை கூறினாள்.

''நல்ல கல்லுாரி ஆச்சே...'' என கூறியபடி, ''சரி... உன் பிரச்னை என்ன...'' என்று கேட்டார் அருணா.

''அதான் அம்மா கூறினாங்களே...''

''அதெல்லாம் அம்மாவோட பார்வையில்... உன்னோட பார்வையில் சொல்லு...''

''எனக்கு பிடிக்கல...''

''என்ன பிடிக்கல...''

''எதுவுமே பிடிக்கல; அந்த கல்லுாரி; விடுதி நண்பிகள்; எங்க வீடு; இந்த வாழ்க்கை, எல்லாம் தான்...''

''ஆனா அது மட்டும் பிடிக்கிறதோ...''

- தொடரும்...

ரவி