நீதி அழகு இல்லையென்றாலும் வீதி அழகு உண்டு புதுச்சேரியில் இந்த பழமொழி ஏன் வந்தது தெரியுமா? அந்த நாள் ஞாபகம்.... நெஞ்சிலே வந்ததே....

அழகிய புதுச்சேரி நகரம் பிரெஞ்சுக்காரர்களால் 50 ஆயிரம் பேர் வசிக்கும் அளவிற்கு நேர்த்தியாக வடிவமைக்கப்பட்டது. சாலைகள் பெரும்பாலும் நேர்கோட்டில் அமைந்தவை. அப்படியே நுால் பிடித்த மாதிரி கடற்கரை சாலையில் போய் நிற்கும். அதனால் புதுச்சேரிக்கு நீதி அழகு இல்லையென்றாலும் வீதி அழகு உண்டு என்பர். அது சரி, அந்த அளவிற்கு அக்காலத்தில் புதுச்சேரியில் நீதி கெட்டுபோய் இருந்ததா என்று கேள்வியும் அனைவருக்கும் எழும். அது உண்மை தான். பிரெஞ்சியர் ஆட்சியில் மட்டும் அல்ல; அதற்கு முந்தைய காலத்திலும் தண்டனைகள் கடுமையாக அமல்படுத்தப்பட்டுள்ளன. புதுச்சேரியில் ஆட்சி செய்த அரசர்கள், மாமன்னர்கள் அளித்த தண்டனைகள் அனைத்தும் கொடூரத்தில் உச்சம் தான். சோழர் காலத்தில் குற்றம் செய்தவர்களுக்கு கழுவேற்றுதல் எனும் மரண தண்டனை கொடூராக அளிக்கப்பட்டுள்ளது. கூர்மைப்படுத்தப்பட்ட மரம் ஒன்றினில் குற்றவாளியை ஆசன வாய் வழியாக ஏற்றுவர். அதற்குமுன் கழுமரத்தில் எண்ணெய் தடவி கழுவேற்றப்படுபவனை பிடித்து நிர்வாணமாக்கி, அவனை குண்டுகட்டாகத் துாக்கி ஆசனவாயை கழுமுனையில் வைத்து அப்படியே செருகி விடுவார்கள். உடலின் எடையால், எண்ணை தடவிய கூர்மையில் உடல் மெதுவாகக் கீழே இறங்கும். கழுமரம் மெதுவாக உடலை துளைத்துக் கொண்டு மேலேறும். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மரம் உடலினுள்ளேற ஏற வலி தாங்காமல் அவன் இரவெல்லாம் சத்தம் போட்டு மடிந்து போவான். சாதாரணமாக இறந்தவர்களுக்கு இறுதிச் சடங்குகள் செய்து புதைப்பார்கள். அல்லது எரியூட்டுவார்கள். ஆனால் கழுமரம் ஏற்றப்பட்டவர்களுக்கு இது கிடையாது. கழுவிலேற்றப்பட்ட உடல் பறவைகளுக்கும், நாய்களுக்கும், நரிகளுக்குமே இரையாகும். கழுகளும் கொத்தி இரையாக்கி கொள்ளும். இந்த கொடூர தண்டனை நிறைவேற்றுவதற்காகவே பாகூரை அடுத்த வெட்டவெளியில் கழுமரம் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. அந்த பகுதி கழுவேறி மேடு என்றும் அழைக்கப்பட்டு வந்துள்ளது. தண்டனைகளை நிறைவேற்ற ஊர்தோறும் மகா சபையினர் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. அந்த மகாசபையை சேர்ந்தவர்கள் தண்டனையை நிறைவேற்றாமல் போனால் அவ்வளவு தான். அவர்களுக்கும் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. அவர்களை தண்ணீரில் மூழ்கடித்து தண்டனை கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. புதுச்சேரி பகுதிகள் பிரெஞ்சியர்கள் கைக்கு வந்ததும், 1728ம் ஆண்டு சாவடி நீதிமன்றங்களை அமைத்தனர். இதில் ஒன்றும் சமமான நீதியெல்லாம் ஒன்றும் கிடையாது. ஐரோப்பியர்கள் - இந்தியர் வழக்கு, பிரெஞ்சியர் - இந்தியர் இடையிலான வழக்கு, இந்தியர்களுக்கு இடையிலான வழக்கு என பிரித்து பிரித்து தான் விசாரிக்கப்பட்டது. இந்த சாவடி நீதிமன்றங்களில் விசாரணை முடிந்து பிறகு கொடூரமான தண்டனை தான் கொடுக்கப்பட்டது. குற்றவாளிகளின் காது, மூக்கு, கை, கால் துண்டிக்கப்பட்டன. பிரெஞ்சியர்களின் பிற நாடுகளின் ஆட்சி பகுதிகளில் அடிமையாக அனுப்பப்பட்டன. இது இல்லாமல் நாற்சந்தியில் கைகளை கம்பத்தில் கட்டி வைத்து சவுடிக்கடியும் கொடுத்தனர். அபராதம் மட்டுமின்றி சொத்துகள் கூட பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. மேல் சாதியாக இருந்தால் அந்த சாதி மக்களை கொண்டு தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டன. கீழ் சாதி என்றால் அனைவரும் சேர்த்து தண்டனை கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. பிரெஞ்சியர்கள் 1827ல் புதுச்சேரியில் வலுவாக கால்தடம் பதித்தபோது தங்களுடைய நாட்டின் சட்டத்தின்படி, பர்ஸ்ட் இன்சிடன்ட் கோர்ட், நீதித் துறை கோர்ட், அப்பீல் கோர்ட் ஏற்படுத்தினர். இருப்பினும் அதே பாரப்பட்ச விசாரணை தான். சாதிக்கேற்ப தண்டனை தான். பிரெஞ்சியர் ஆட்சியில் வீதிகள் சுத்தமாக இருந்த அளவிற்கு, நீதி சுத்தமாக இல்லவே இல்லை. புதுச்சேரிக்கு நீதி அழகு இல்லையென்றாலும்.. வீதிகள் தான் அழகு என்ற சொலவடை ஏன் வந்தது என்று இப்போது அனைவருக்கும் புரிந்து இருக்குமே....