வீட்டுக்காரரை மறக்காதீர்!

நம் உடம்பும் ஒருவீடு தான். மாமிசம், ரத்தத்தினால் ஆன சுவர்களை, எலும்பு என்னும் தூண்கள் தாங்கி நிற்கின்றன. முடி, ரோமம் என்னும் கூரையினால் இந்த வீடு வேயப்பட்டிருக்கிறது. சாதாரண வீட்டிற்கு வாஸ்து சாஸ்திரப்படி தலைவாசல், கொல்லைப்புறம் என்று இரு வாசல்களை வைப்பர். ஆனால், உடலுக்கோ ஒன்பது வாசல். கடவுள் இந்த வீட்டிற்குள், உயிர் என்னும் ஜீவாத்மாவைக் குடி வைத்ததோடு, தானும் உடன் தங்கியிருக்கிறார். ஆனால், மனிதன் வீடு கட்டிக் கொடுத்தவனையே மறந்துவிட்டு, வீடு மட்டும் தனக்குச் சொந்தமானது என்று நன்றி இல்லாமலும், கடவுளைப் பற்றி உணராமலும் வாழ்கிறான். உடல் நன்றாக இருக்கும்போதே, நாராயணனைச் சரணாகதி அடைய வேண்டும் என்று நமக்கு வழிகாட்டுகிறார் திருமங்கையாழ்வார்.  முதுமையில் மடமட என்று பேசும் பேச்சு நம்மை விட்டுப் போய் விடும். தளர்ச்சியால் பெருமூச்சு உண்டாகும். கண்கள் பூத்து பஞ்சாகி விடும். ஸ்ரீரங்கத்தில் துயிலும் ரங்கா! இரக்கம் காட்ட மாட்டாயா! என்று பிள்ளைப் பெருமாள் அய்யங்காரும் உலகவாழ்வின் நிலையாமையை சொல்லி ரங்கநாதரை உதவிக்கு அழைக்கிறார்.